Woorden van betekenis

Als we visie formuleren, een missie schrijven of kernwaarden bepalen is dat een soms tijdrovende oefening met woorden. Het behelst namelijk een continu afwegen van de mogelijkheden. We onderzoeken het gevoel en de betekenis van woorden. Sommige woorden passen als een jas, terwijl andere vreemd voelen. Clichés of woorden die sleets geworden zijn willen we voorkomen, omdat ze hebben ingeboet aan betekenis. 

Het tegenovergestelde van sleets is misschien zoiets als dichter Gabriël Smit in het gedicht hieronder beschrijft. Soms hebben woorden binnen een organisatie meer of een andere betekenis gekregen die blijft plakken. Hun betekenis vind je niet terug in de Dikke Van Dale. En bij het gebruik van zulke woorden, moet je heel goed nadenken over wat je wilt communiceren en wat er daadwerkelijk wordt overgebracht. Dat is vooral belangrijk bij gebruik in missie, visie of kernwaarden, waarmee je zowel intern als extern helder en duidelijk wilt overbrengen waar je voor gaat en staat als organisatie. Met de missie, visie en kernwaarden van een bedrijf dragen we een boodschap uit die zowel binnen de organisatie als daarbuiten helder en duidelijk is en mensen informeert en inspireert.

Dichter Gabriël Smit geeft in het onderstaande gedicht prachtig weer hoe nieuwe betekenis of bedoeling kan aangroeien aan woorden die eigen raken. 

Woorden groeien mee, met de jaren
worden ze zwaarder, ze raken
bemanteld met onderzees gewas,
mosselen, een stuk van een wrak,
wieren ijl als oud mensenhaar,
onrustige planthanden, verraad
van bovenglans, verdronken land,
algen dralend boven zwart zand.

Daarom moet ik ze altijd vertalen,
loswrikken, ophalen, in ander water
overdoen, uitspoelen, afkrabben
en wachten wat in mijn handen
achterblijft: een bloem, een geraamte,
een onderaards antwoord van aarde,
een laatst geglinster, een begin van brand,
een glimp onderbelicht vaderland.

Gabriël Smit (1910-1981)
uit: Op mijn woord (1968)

© Fotocredits Emjeii Beattie on Unsplash